Guido van der Werf

Laureaat Natural Sciences 2017

Guido van der Werf

Guido van der Werf  (1972 ) studeerde hydrologie (aardwetenschappen) aan de VU in Amsterdam. Na onderzoeksassistentschappen bij NASA en CalTech in de Verenigde Staten, voltooide hij zijn promotieonderzoek aan de VU.

Na zijn promotie werkte Van der Werf bij de VU, met intermezzo’s in Indonesië en de V.S.. In 2014 benoemde de VU hem tot Universiteitshoogleraar, een positie gereserveerd voor ‘uitmuntende wetenschappers die worden beschouwd als aankomend leiders in hun vakgebied’.

Van der Werf kreeg twee persoonsgebonden beurzen van de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek, waaronder een Vici-beurs van €1,5 miljoen. Daarnaast kreeg hij een Starting Grant van €1,5 miljoen van de European Research Council.

Als veelbelovend jong onderzoeker in de aardwetenschappen kreeg hij in 2008 de Vening Meinesz prijs van NWO. Afgelopen jaren behoorde hij herhaaldelijk tot de 1% meest geciteerde wetenschappers in zijn vakgebied.

Website

Onderzoeksfocus

Guido van der Werf onderzoekt hoe de wereldwijde koolstofcyclus en het klimaat elkaar beïnvloeden.

Brandende vragen over ontbossing

Ons klimaat warmt op doordat de hoeveelheid broeikasgassen in de atmosfeer per saldo toeneemt: we stoten bijvoorbeeld meer kooldioxide uit dan er door planten uit de lucht wordt opgenomen.

Grootste boosdoener is de verbranding van fossiele brandstoffen zoals kolen, olie en gas, maar ook het afbranden van bossen en grasland produceert broeikasgassen. Als verbrand bos plaats maakt voor lichtere vegetatie, neemt de hoeveelheid kooldioxide in de atmosfeer per saldo verder toe.

Bos- en graslandbranden stoten nu ongeveer evenveel kooldioxide en methaangas de lucht in als heel Europa bij elkaar. Daarbovenop komen andere ernstige gevolgen, zoals complete landen die af en toe maandenlang verdwijnen in wolken fijnstof.

Van der Werf is een wereldwijde autoriteit als het gaat om het in kaart brengen van branden en hun gevolgen. Samen met Amerikaanse collega’s bouwde hij de ‘Global Fire Emissions Database’, een wereldwijde databank gebaseerd op satellietfoto’s en andere meetgegevens van de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA. Dankzij die databank kan elke onderzoeker ter wereld van jaar tot jaar volgen waar op aarde stukken bos of grasland in rook zijn opgegaan en hoeveel broeikasgassen daarbij werden uitgestoten.

Mede dankzij die rijke, vrij toegankelijke collectie gegevens wordt steeds meer duidelijk over de cruciale interacties tussen de wereldwijde koolstofcyclus en ons klimaat, en hoe veranderend landgebruik in negatieve of positieve zin kan bijdragen aan de opwarming van de aarde.